Laatste Adem
Piet Hardendood

Een man zegt: ik voel me niet goed en hij blaast zijn laatste adem uit.
Hij laat zijn jonge weduwe in totale verbijstering achter. Maar ook zijn ouders, zijn broers, zijn vrienden, zijn familie, zijn collega’s zijn geschokt en vol ongeloof.

Hij was net 49 jaar geworden. Het gemis en het verdriet zijn onbeschrijfelijk groot.

De vader worstelt met taal om aan zijn worsteling met dit verlies woorden te geven. De vader, de dichter, wil het onbeschrijfelijke toch beschrijven.

In deze bundel probeert de vader, de dichter, in woorden te vangen hoe het ging met hem en zijn gezin in het eerste jaar na de laatste adem van zijn oudste zoon.
De dichter in Piet brengt in poëzie zijn gestorven zoon tot leven, alsof Jaco er nog is, maar in volgende gedichten leidt de werkelijkheid tot een schrijnend besef van verlies. 

Men zegt wel eens dat je pas echt dood bent als niet meer over jou wordt gedacht of gesproken. Met ‘Laatste Adem’ heeft Piet Hardendood zijn zoon in de herinnering gegrift.